دستم راکشید، بردگوشه ی حیاط . گفت «این پاکت ها را به آدرس هایی که روشون نوشته م برسون.وقت نشد خودم برسونمشون زحمتش میافته گردن تو.» پول هایی که برای کادوی عروسیش جمع شده بود، تقسیم کرده بود . هر پاکت برای یک خانواده ی شهید.

دلم گرم خداونديست،كه با دستان من گندم براي يا كريم خانه ميريزد! چه بخشنده خداي عاشقي دارم! كه ميخواند مرا با آنكه ميداند گنهكارم! دلم گرم است ، ميدانم بدون لطف او تنهاي تنهايم… برايت من خدا را آرزو دارم.

.

شهيد همت

کاش مهدی به جهان چهره هویدا میکرد
گره از مشکل پیچیده ما وا میکرد
کاش می آمد و با آمدنش از ره لطف
قبر مخفی شده ی فاطمه پیدا میکرد

وصیت من درباره قرض و دین نیست. مدیون کسی نیستم، در حالی که به دیگران زیاد قرض داده‌ام. به کسی بدی نکرده‌ام. در زندگی خود جز محبت، فداکاری، تواضع و احترام نبوده‌ام. از این نظر نیز به کسی مدیون نیستم …
آری وصیت من درباره این چیزها نیست …

وصیت من درباره عشق و حیات و وظیفه است …

عشق هدف حیات و محرک زندگی من است.

 زیباتر از عشق چیزی ندیده‌ام و بالاتر از عشق چیزی نخواسته‌ام. عشق است که روح مرا به تموج وا می‌دارد، قلب مرا به جوش می‌آورد، استعدادهای نهفته مرا ظاهر می‌کند، مرا از خودخواهی وخودبینیی رهاند، دنیای دیگری حس می‌کنم، در عالم وجود محو می‌شوم، احساسی لطیف و قلبی حساس و دیده‌ای زیبابین پیدا می‌کنم.

لرزش یک برگ، نور یک ستاره دور، موریانه کوچک، نسیم ملایم سحر، موج دریا، غروب آفتاب، احساس و روح مرا می‌ربایند و از این عالم به دنیای دیگری می‌برند … اینها همه و همه از تجلیات عشق است …

فرازی از وصیت نامه شهید دکتر چمران

                                                                                   ادامه دارد...

شهيد بهشتي

شب تا صبح نخوابید. نماز می خواند.دعا می کرد. گریه می کرد. می گفت« من شهید می شم. » گفتم « مصطفی . این حرف ها رو بگذار کنار . بگیر بخواب نصفه شبی .» گفت « نه . به جان خودم شهید می شم. می دونم وقتش رسیده .» ول کن نبود. چشم هایش سرخ شده بود . گریه اش بند نیم آمد. صبح موقع رفتن، گفت «چند وقت دیگه عروسیه . باید قول بدی می آی.» گفتم « این همه گریه و زاری می کنی، می گی می خوام شهید بشم. دیگه زن گرفتنت چیه؟» گفت« خانمم سیده . می خواهم « به حضرت زهرا محرم باشم. شاید به صورتم نگاه کند.»

بر گرفته از خاطرات شهید ردانی پور

شهيد سيد مرتضي آويني 

كاش باراني ببارد قلب‌ها را تر كند
بگذرد از هفت بند ما صدا را تر كند
قطره‌قطره رقص گيرد روي چتر لحظه‌ها
رشته‌رشته مويرگ‌هاي هوا را تر كند
بشكند در هم طلسم كهنه‌ي اين باغ را
شاخه هاي خشك بي‌بار دعا را تر كند
مثل طوفان بزرگ نوح در صبحي شگفت
سرزمين سينه‌ها تا نا كجا را تر كند
چترهاتان را ببنديد اي به ساحل مانده‌ها
شايد اين باران كه مي‌بارد شما را تر كند